Μια ωδή στο τρέξιμο-An ode to running UPDATE

Πάει ένας χρόνος από τότε που έδεσα τα κορδόνια μου για να βγω για πρώτη φορά στους δρόμους και να τρέξω. Ποτέ δεν είχα ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Στα 22 μου άρχισα τα γυμναστήρια για να χάσω κιλά και να σουλουπωθώ. Και από τότε έκανα γυμναστική είτε στο σπίτι, είτε στο γυμναστήριο για να διατηρούμαι σε μια αξιοπρεπή κατάσταση.
Και να που τώρα στα 37 μου ανακάλυψα ένα άθλημα που μου έχει αλλάξει τη ζωή. Λένε πως αν θέλεις να αλλάξεις το σώμα σου, κάνε γυμναστική.Αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου, γίνε δρομέας. Είναι τόσο αλήθεια αυτό. Τρέχω όχι απλά για να έχω καλή φυσική κατάσταση, για να είμαι αδύνατη, αλλά πρωτίστως για να είμαι καλά. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τις στιγμές ευδαιμονίας που μου έχει χαρίσει το τρέξιμο, τη λεγόμενη "ευφορία του δρομέα", κατά την οποία οι ορμόνες κάνουν πανηγύρι και έχεις την αίσθηση ότι έχεις "ντοπαριστεί"!

Ξεκίνησα δειλά δειλά από τα 3 χιλιόμετρα και έχω φτάσει τα 16! Και συνεχίζω...αυτό είναι το ωραίο με το τρέξιμο, οι στόχοι διαρκώς ανανεώνονται και η αίσθηση της κατάκτησης τους σε γεμίζει ικανοποίηση και περηφάνια. Ο δρόμος είναι ένα μικρό σχολείο που σου διδάσκει αντοχή, επιμονή, υπομονή, εγκαρτέρηση, αποφασιστικότητα, δύναμη, αυτοπεποίθηση. Είναι ένα είδος διαλογισμού, όπου συγκεντρώνεσαι στην ανάσα σου, αφήνεσαι στις πιο μύχιες σκέψεις σου, είσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, με τους φόβους σου. Το τρέξιμο επίσης σου δίνει την ευκαιρία να έρχεσαι σε άμεση επαφή με τη ζωοδότρα φύση. Ξέρετε πόσο αναζωογονητικό είναι να τρέχεις την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει; Να σε δροσίζει το πρωινό αεράκι και να ακούς μοναχά την ανάσα σου και τον παφλασμό των κυμάτων; Να τρέχεις και να αισθάνεσαι τη βροχή να σε χαϊδεύει; Έχω βιώσει στιγμές υπέρτατης γαλήνης πάνω στην άσφαλτο, έχω συνδεθεί τόσο πολύ με τη φύση...

Πραγματικά σας συμβουλεύω να το δοκιμάσετε! Και δεν εννοώ να αρχίσετε να τρέχετε σε διάδρομο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το τρέξιμο στη φύση. Είναι τόσο βαρετό, μονότονο, ψυχαναγκαστικό. Το θεωρώ λύση ανάγκης και το κάνω μόνο όταν δεν έχω άλλη επιλογή. Αν ξεκινήσετε, στην αρχή μπορεί να τα βρείτε σκούρα, να σας φανεί δύσκολο, ακατόρθωτο, να πιστέψετε ότι δεν θα μπορείτε να γίνετε δρομέας...Όμως, μην ακούσετε εκείνη την ύπουλη φωνή του "κακού εαυτού" σας, αγνοήστε την επιδεικτικά, εξοπλιστείτε με υπομονή και επιμονή και να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρετε! Δρομέας είναι αυτός που βάζει τα παπούτσια του και παίρνει τους δρόμους είτε για να τρέξει 2, 5, είτε 20 χλμ. ανεξαρτήτως χρόνου! Ναι, δεν χρειάζεται να είστε κορμάρες, να είστε από την Κένυα και να τρέχετε σαν τον άνεμο για να έχετε το δικαίωμα να μπείτε στο club των δρομέων. Αρκεί να έχετε τη θέληση, την όρεξη να αλλάξετε τη ζωή σας, να γίνετε πιο αισιόδοξοι, ανάλαφροι και δυνατοί. Συνοπτικά σας παραθέτω μερικά από τα καλά του τρεξίματος: γυμνάζει τους μυς, δυναμώνει τα κόκαλα, μειώνει την απώλεια οστικής μάζας, θωρακίζει το ανοσοποιητικό, δυναμώνει την καρδιά, συμβάλλει στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, βοηθά στην αποβολή του άγχους και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Εγώ πάντως ένα θα σας πω: ακόμα κι όταν βαριέμαι κι έχω γίνει ένα με τον καναπέ ή έχει τσουχτερό κρύο και δεν έχω όρεξη να γίνω παγάκι, δεν υπάρχει ούτε ΜΙΑ φορά που να το έχω μετανιώσει που βγήκα τελικά να τρέξω. Πάντα γύρισα σπίτι ανανεωμένη και φρέσκια! Ελπίζω να σας έβαλα στον πειρασμό να το δοκιμάσετε...Πιστέψτε με δεν θα το μετανιώσετε!
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον μαραθωνοδρόμο συνάδελφο που μου εμφύσησε την αγάπη του για το τρέξιμο και με μύησε σε αυτόν τον υπέροχο καινούριο κόσμο, τον κόσμο του τρεξίματος!
Να είστε καλά και ... καλά χιλιόμετρα!

It has been a year since I first tied my laces and went out for a run...A year that has changed my life completely. They say "if you want to change your body, exercise. If you want to change your life, become a runner." This is so true...
I have never been an athletic girl. At the age of 22 I went to a gym just to become thinner. Ever since I tried to work out regularly just to be in a good shape.And now at the age of 37 I discovered a whole new world!The wonderful world of running! It was love at first sight. At the beginning it was not easy but I persisted and now relish the fruit of my hard work: I can run 16km (1.41') and I am training for my first half marathon! God,I can't believe that I am saying this. This is the great thing about running: you keep setting goals, achieving them and getting this feeling of self confidence and satisfaction.
Running is a great school:it teaches you many virtues: patience, perseverance, optimism, power, endurance, faith, strength. It also connects you with nature. I have enjoyed moments of sheer bliss while running before dawn or sunset, in the rain, against the wind...Runner's high they call it: the party your hormons are throwing everytime you run...
The list of the benefits of running is endless, it is good not only for the body but also for the mind and the soul. I run to feel well, finally I do not work out just to be lean. The joy I get out of running is really precious to me. And even when I am bored or it's freezing and don't feel like going out for a run, I have never regretted doing it. I feel so rejuvenated when I return home.
The good thing about this sport is that anyone can do it, you dont have to be very quick or thin or come from Kenya in order to become a runner. As long as you put your shoes on and hit the pavement, you ARE a runner! And yes at the beggining it may be hard, you may think that it is impossible but trust me and not that silly voice in your head and belive that YOU CAN DO IT!
I also would like to thank a colleague of mine who is a marathoner for initaiting me to this magnificent world of running.
Be well and ...happy running!